من همونم که هميشه غم و غصه ام بي شماره
اوني که تنها ترين حتي سايه اي نداره
اين منم که خوبيامو کسي هرگز نشناخته اون که تو راه رفاقت همه هستيشو باخته
هر رفيق راهي با من دوسه روزي همسفر بود
انتهاي هر رفاقت واسه من چه زود گذر بود
هر کس تو زمونه عشق دوسه روزي عاشقم شد عشق اون باعث رنج همه دقايقم شد
اون که عاشق بودو عمري از جدا شدن ميترسيد
همه هراسو ترسش به دروغش نمي ارزيد
چه اثر از اين صداقت چه ثمر از اين نجابت وقتي قدر سر سوزني به وفا نکرديم عادت